Dit ‘van buiten naar binnen’ principe is een vreemde menselijke eigenschap. We laten onze innerlijke toestand beïnvloeden door allerlei uiterlijkheden. Zo worden we verdrietig omdat iemand verdrietig is, ook al hebben we geen enkele relatie met de ander. We worden blij van hoe we onszelf zien in de spiegel, als dit spiegelbeeld in onze ogen voldoet aan wat anderen van ons verwachten. We voelen ons goed als we optrekken met een groep vrienden. Zelfs het idee dat we op een later tijdstip iemand zullen ontmoeten die we leuk vinden maakt ons blij. Toch vinden we tegelijkertijd dat we ook vanuit onszelf blij of gelukkig moeten kunnen zijn.
Verder lezen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten